و من با پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم بودم زمانى كه
گروهى از بزرگان قریش نزد او آمدند و گفتند: تو امر بزرگى (نبوت و پیغمبرى )
ادعا مى كنى كه پدران تو و نه كسى از خاندان تو آن را ادعا نكرده است و ما
از تو كارى درخواست مى نماییم كه اگر آن را براى ما به جا آورى و به ما
بنمایى مى دانیم پیامبر و فرستاده از جانب خدا هستى و اگر به جا نیاورى مى
دانیم جادوگر و دروغگو هستى .
پیامبر (ص ) فرمود: چه مى خواهید؟
گفتند: این درخت را براى ما بخوان تا ریشه هایش از زمین كنده شده ، آمده و جلوى رویت بیاستد.
پیغمبر (ص ) فرمود: خداوند بر همه چیز توانایى دارد، اگر
این خواهش شما را برآورد، آیا ایمان مى آورید و به حق گواهى مى دهید.
گفتند: آرى .
فرمود: من به شما نشان مى دهم آنچه را مى طلبید و مى دانم
كه به خیر و نیكویى (اسلام ) ایمان نمى آورید، بین من و شما كسى هست كه به
كفرش باقى مانده در جنگ كشته مى گردد و در چاه انداخته مى شود (مراد چاهى
است كه آن را بدر مى نامیدند كه بین مكه و مدینه واقع شده ، و به مدینه
نزدیكتر است ). از جمله كسانى كه در جنگ بدر، بعد از كشته شدن در آن چاه
افكنده شدند، عتبه ، شیبه ، دو پسر ربیعه ، امیه ابن عبد شمس ، ابوجهل و
ولید بن مغیره بودند.
پس از آن پیغمبر (ص ) فرمود: اى درخت اگر تو به خدا و روز
رستاخیز ایمان دارى و مى دانى من پیغمبر خدا هستم ، با ریشه هاى خود كنده
شو و به فرمان خدا جلوى من بایست . سوگند به خدایى كه آن حضرت ره به حق
برانگیخت ، درخت با ریشه هایش كنده شد و آمد در حالى كه صدایى سخت داشت و
صدایى مانند صداى بالهاى مرغان ، تا بین دو دست پیامبر (ص ) مانند مرغ پر و
بال ن ایستاد، شاخه بلند خود را بر سر رسول (ص ) و بعضى از شاخه هایش
را بر دوش من افكند. من در طرف راست آن حضرت (ص ) بودم ، پس چون آن گروه آن
را دیدند از روى سرافرازى و گردنكشى گفتند بفرما تا پس ، درخت را با آن
درخواست فرمان داد، آنگاه نیمه آن به سوى آن حضرت رو آورد كه به شگفت ترین
روى آوردن و سخت ترین صدا كردن مى ماند (از اول با شتاب تر فرمان آن
بزرگوار را اجابت اجابت نمود) و نزدیك بود به رسول خدا (ص ) قرار گرفت ، پس
از روى ناسپاسى و ستیزگى گفتند: امر كن این نیمه باز گردد و به نیمه خود
بپیوندد همچنان كه از اول بود، پس پیغمبر (ص ) امر فرمود درخت باز گشت . من
گفتم : سزاوار پرستش جز خدا نیست . اى رسول خدا من نخستین كسى هستم كه
ایمان به تو آوردم و اقرار كردم به این كه درخت به فرمان و خواست خدا، امر
تو را به جا آورد و آنچه را كه كرد براى اعتراف پیغمبرى تو و احترام فرمانت
بود.
پس همه آن گروه (كفار و مشركین قریش ) گفتند: جادوگر بسیار
دروغگویى است ، شگفت جادویى كه در آن چابك است و به پیامبر (ص ) گفتند:
آیا تو را در كارت تدصیق مى نماید غیر از مانند این شخص ؟ كه قصدشان من
بودم و من (على ) از آن گروهى هستم كه در راه خدا، آنان را از توبیخ سرزنش
كننده اى باز نمى دارد. چهره آنها، چهره راستگویان و سخنانشان سخن
نیكوكاران است ، شب را آباد كننده و روز را نشانه و راهنما هستند، به
ریسمان قرآن خود را مى آویزند، راههاى خدا و روشهاى پیامبرش را زنده مى
كنند، گردنكشى و نادرستى و تبهكارى نمى كنند، دلهایشان را در بهشت و
بدنهایشان مشغول كار است .
داستانى از نهج البلاغه - خطبه قاصعه
كه ,مى ,، ,تو ,ص ,خدا ,و به ,آن را ,آن حضرت ,ص فرمود ,پیغمبر ص
درباره این سایت